دریاچه های در حال خشك شدن در دنیا كدامند؟ معادله ساده خشكی دریاچه ها رمز من: در كنار دریاچه ارومیه، چندین دریاچه دیگر هم در سراسر دنیا متاثر از اعمال انسانی در حال خشك شدن هستند. به گزارش رمز من به نقل از ایسنا و به نقل از ام.ان.ان، یكی از مشكلات جمعیت 7 میلیارد نفری و در حال افزایش زمین این است كه آب زیادی برای تامین نیاز این جمعیت لازم است. ما از آب برای نوشیدن، تهیه غذا، تولید انرژی، تولید محصولات، استخراج مواد معدنی خام از زمین و هر چیز دیگری در این میان استفاده می نماییم.به طور متوسط یك خانواده چهار نفره روزانه 400 گالن آب آشامیدنی یا بیشتر استفاده می نمایند. مقادیر زیاد آب مصرفی شركت ها، مزارع و صنایع هم كه واضح است.از طرفی پیش برنده اصلی تمدن ما، برق، توسط توربین ها با استفاده از مقدار زیادی آب تولید می گردد. حدود نیمی از كل مصرف آب در ایالات متحده آمریكا توسط نیروگاه ها مصرف می گردد.با این اوصاف نباید جای تعجب باشد كه منابع آب زیادی در سرتاسر جهان وجود دارند كه به معنای واقعی كلمه در حال خشك شدن هستند. مثل دریاچه آرال كه در عكس فوق دیده می گردد.بسیاری از بزرگترین دریاچه ها، رودخانه ها و دریاها فصل به فصل در مواجهه با گرم شدن زمین ناشی از تغییرات اقلیمی و به علت افزایش تقاضا كوچكتر می شوند.هنگامی كه ما از آب بیشتری نسبت به آنچه به اكوسیستم بازمی گردد استفاده می نماییم، در واقع ما عرضه كلی را كاهش می دهیم. این معادله ساده واقعیت هولناك دریاچه ها، رودخانه ها و دریاهای در حال خشك شدن را توضیح می دهد.دریای آرالدریای آرال یادریاچه خوارزم یك دریاچه آب شور در آسیای میانه میان قره قالپاقستان(یك جمهوی خودمختار در كشور ازبكستان) در جنوب ازبكستان و شمال قزاقستان است.دریای آرال یكی از برجسته ترین دریاچه های خشك شده است. اگر به دریای آرال سفر كرده باشید، مجموعه متفرق و ناپیوسته ای از بركه های كوچك كه در یك كاسه گرد و خاكی قرار دارند را دیده اید.این دریا روزی یكی از بزرگترین دریاچه ها بود. دریای آرال كه به لحاظ فنی یك دریاچه است، از دهه 1960 هنگامی كه اتحاد جماهیر شوروی آغاز به انحراف و سدسازی روی رودخانه هایی كه به دریای آرال می ریختند، كرد، به صورت پیوسته كوچك شد.با عقب نشینی آب، صنعت بزرگ ماهیگیری این منطقه نابود شد و میزان بالای بیكاری به بار آمد و قایق های ماهیگیری به گل نشستند.در سال های اخیر تلاش هایی برای انتقال آب به این دریا انجام شده است، اما بعید است كه آن را به اندازه و شكوه سابق خود برساند.دریای آرال به تنهایی یكی از بزرگترین فجایع زیست محیطی در تاریخ است كه حاصل از نقش مستقیم انسان است.دریاچه پوپودریاچه پوپو روزی دومین دریاچه بزرگ كشور بولیوی بود، اما هم اكنون رسماً خشك شده است. سمت چپ تصویر در آوریل 2013 گرفته شده و دریاچه را با مقدار زیادی آب نشان داده است. اما ماهواره عكسبرداری ناسا در ماه ژانویه 2016 بر فراز این دریاچه با یك زمین خشك كه در سمت راست تصویر مشخص است، روبرو شد.خشكسالی، تغییر اقلیم و منحرف كردن آب از منبع اولیه آب دریاچه از عمده ترین دلایل خشكی پوپو هستند.در حالی كه پوپو عمق زیادی نداشت(تقریبا 3 متر)، اما نقش مهمی در زندگی و حیات وحش محلی داشت. حدود دو سوم از 500 خانوار مناطق اطراف كه خیلی از آنها با ماهیگیری در دریاچه روزگار می گذراندند، منطقه را ترك كرده اند تا در جایی دیگر زندگی كنند.در عین حال، میلیون ها ماهی و حدود 500 پرنده همچون فلامینگوها كشته شدند.دریاچه چادچیزی نمانده تا دریاچه چاد به مانند دریای آرال كاملا خشك شود. به قول سازمان ملل، این دریاچه از سال 1963 تا 1998 حدود 95 درصد از حجم خویش را از دست داده است.این دریاچه كم عمق كه در حالت پرآبی 11 متر عمق داشت، هم اكنون به صورت متوسط تنها حدود 1.5 متر عمق دارد.دریاچه چاد تحت تاثیر شدید تغییرات در الگوهای بارندگی، برداشت بیش از اندازه آب، جنگل زایی و افزایش تقاضا توسط مردم اطراف است.این دریاچه یك بار در سال 1908 حدودا خشك شد و دوباره در سال 1984 هم این صورت گرفت.علاوه بر اختلالات زیست محیطی، این دریاچه در حال خشك شدن باعث اختلاف بین دولت های منطقه ای شده است.دریاچه بدواتر(Badwater)انسان ها حداقل می توانند در مورد یك دریاچه در حال خشك شدن احساس گناه كمتری كنند. تنها چیزی كه سبب كاهش حجم دریاچه بدواتر شده، مادر طبیعت است.دریاچه بدواتر در واقع یك دریاچه فصلی است كه پس از طوفان باران پیش از این كه سریعا تبخیر شود، پدید می آید.دریاچه بدواتر در "دره مرگ" كالیفرنیا واقع شده است.درجه حرارت در این منطقه بسیار بالاست، به صورتی كه زمان هایی تا 48 درجه سلسیوس بالا می رود و رطوبت باقی مانده از طوفان باران را هم به سرعت خشك می كند.بنابراین دمای بالا می تواند این دریاچه با 48 كیلومتر طول و عمق بیش از 3.5 متر را تبخیر كند.دریاچه اُونز(Owens)تا اوائل دهه 1900 میلادی، دریاچه اونز در شرق "سیرا نوادا" یك دریاچه مملو از آب به طول حدود 20 كیلومتر و حدود 13 كیلومتر با عمق متوسط 7 تا 15 متری بود.در سال 1913، آب هایی كه به دریاچه اونز می ریختند، توسط سازمان آب و برق لس آنجلس(LADWP) به لس آنجلس منتقل شد. سطوح آب به سرعت در دریاچه اونز كاهش پیدا كرد تا زمانی كه به سطح فعلی رسید و الان حدودا خشك شده است.امروزه دریاچه اونز تنها 90 سانتی متر عمق دارد و سایه ای از آن چیزی است كه قبلا بود.آمریكای در سالهای اخیر با استفاده از تراكتور صفحات رُسی موجود در بستر دریاچه به شكل توپ بسكتبال درمی آید و این توپ های كلوخی می تواند برای سال ها از پخش شدن ریزگرد در منطقه جلوگیری كند. این راهكار ابتدا در دهه 90 میلادی بعد از وقوع بارش در این محدوده انجام شد و نتایج آن نسبتا راضی كننده بود. در سال 2014 وزارت آب و نیرو آمریكا تصمیم گرفت تا این طرح را در تمام بستر دریاچه "اُونز" اجرا نماید.پیش از این مسئولان با تخلیه آب در محدوده ای به مساحت 110 مایل مربع از بستر دریاچه "اُونز" تلاش می كردند تا از پخش شدن ریزگردها در منطقه جلوگیری كنند؛ روشی كه علاوه بر هزینه بر بودن كاملا مقطعی بوده و نمی تواند مشكل را برای مدت قابل توجهی مرتفع كند. 1396/11/25 13:01:34 5.0 / 5 5189 تگهای خبر: تولید اگر مطلب را پسندیدید لایک کنید (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط ممنوعیت واردات گوشیهای دکمه ای تکذیب شد زلزله تایوان صنعت جهانی تراشه را لرزاند تحقق جهش تولید با مشارکت مردم با افزایش مشارکت بخش خصوصی اپل ایرپاد ارزانقیمت می سازد نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۳ بعلاوه ۴