پژوهشگران آمریكایی انجام می دهند

كوشش برای نامرئی كردن انسان با الهام از ماهی های مركب!

به گزارش رمز من پژوهشگران آمریكایی تلاش دارند تا توانایی ماهی های مركب در استتار را به سلول های انسان هم منتقل كنند.

به گزارش رمز من به نقل از ایسنا و به نقل از ساینمگ، اختاپوس ها، ماهی های مرکب و دیگر موجودات دریایی می توانند با استفاده از بافت های خاصی که در بدنشان وجود دارد، در انتقال و بازتاب نور دست ببرند و عمل ناپدید شدن را انجام دهند. پژوهشگران "دانشگاه کالیفرنیا، ارواین"(UCI)، سلول های انسان را مهندسی کرده اند تا توانایی های مشابه این موجودات را داشته باشند. آنها در این پژوهش تلاش کردند تا خصوصیت پراکندگی و تنظیم نور را برای سلول های پستانداران هم فراهم نمایند.
"آترولی چاترجی" (Atrouli Chatterjee)، نویسنده ارشد این پژوهش اظهار داشت: هزاران سال است که انسان ها، شیفته خصوصیت نامرئی شدن هستند و این موضوع، الهام بخش خیلی از حدس و گمان های فلسفی، آثار علمی- تخیلی و پژوهش های دانشگاهی بوده است. پروژه ما که در قلمرو علم جای می گیرد، بر طراحی و مهندسی سیستم ها و بافت های سلولی تمرکز دارد که خصوصیت های قابل کنترلی را برای انتقال، بازتاب و جذب نور شامل می شوند.
چاترجی و گروهش امیدوارند که پژوهش آنها، به پیشرفت های غیرمنتظره ای در حوزه های در رابطه با استتار از امواج مادون قرمز ختم شود. آنها در این پژوهش، از روشی الهام گرفته اند که نوع ماده یک ماهی مرکب معروف به "Doryteuthis opalescens" می تواند با استفاده از آن، از شکارچیان فرار کند. این ماهی برای فرار از شکارچیان، خطوط راه راه روی پوسته خویش را از رنگ سفید حدودا شفاف، به سفید مات تغییر می دهد.
پژوهشگران، از بعضی از ذرات بیناسلولی مبتنی بر پروتئین را که در این روش استتار بیولوژیک نقش دارند، الهام گرفتند و راهی یافتند تا آنها را به سلول های انسان هم وارد کنند و به ارزیابی این مورد بپردازند که آیا این قدرت پراکنده کردن نور، قابل انتقال به حیوانات هم هست یا خیر.

گونه های ماهی مرکب، سلول های خاصی معروف به "leucophores" را شامل می شوند که توانایی منعکس کردن نور دارند. این سلول ها، ذراتی را در خود جای داده اند که از پروتئین هایی معروف به "رفلکتین" (Reflectin) تشکیل شده اند.
پژوهشگران در آزمایش های خود، سلول های کلیه انسان را کشت کردند و به مهندسی آنها پرداختند تا بیان رفلکتین در آنها صورت بگیرد. آنها دریافتند که این پروتئین را می توان در ذرات موجود در سیتوپلاسم سلول به کار گرفت. همچنین، پژوهشگران با استفاده از میکروسکوپ نوری و طیف سنجی دریافتند که ساختارهای مبتنی بر رفلکتین باعث می شوند که سلول ها، پراکندگی نور خویش را تغییر دهند.
"آلون گورودتسکی"(Alon Gorodetsky)، استادیار مهندسی شیمی و بیومولکولی دانشگاه کالیفرنیا، ارواین اظهار داشت: ما دریافتیم که سلول ها نه تنها به بیان رفلکتین می پردازند، بلکه پروتئین را در چارچوب نانوساختارهای کروی در سرتاسر سلول پخش می کنند. ما دریافتیم که ساختارهای پروتئین در مقایسه با سیتوپلاسم داخل سلول ها، خصوصیت های نوری متفاوتی دارند.
چاترجی اضافه کرد: آزمایش های ما نشان دادند که این اثرات، در سلول های مهندسی شده ظاهر می شوند اما در سلول هایی که فاقد ذرات رفلکتین هستند، وجود ندارند.
باآنکه انسان های نامرئی فقط در قلمرو موضوعات علمی- تخیلی ظاهر می شوند اما گورودتسکی و گروهش باور دارند که می توانند نتایج ملموسی نزدیک به این مفهوم عرضه کنند.
این پژوهش، در مجله "Nature Communications" به چاپ رسید.

1399/03/15

23:20:59

5.0 / 5

3130

تگهای خبر: رمز , كنترل , نانو

اگر مطلب را پسندیدید لایک کنید

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۱ بعلاوه ۳