ناسا تمرین لباس خیس موشک SLS را با ارفاق پشت سر گذاشت

به گزارش رمز من ناسا، آزمایش حیاتی ابرموشک SLS ناسا که مقرر است مأموریت ˮآرتمیس ۱ˮ را به مدار ماه ببرد، با وجود نشت در آزمایش سوخت رسانی، پشت سر گذاشت.

به گزارش رمز من به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، تیم مأموریت "آرتمیس ۱"(Artemis ۱) توانست موشک "سامانه پرتاب فضایی"(SLS) را روی سکوی پرتاب به صورت کامل سوخت گیری کند و آزمایشی حیاتی معروف به "تمرین لباس خیس" را برای رفتن به مدار ماه پشت سر بگذارد.
مأموریت "آرتمیس ۱" ناسا امروز یک نقطه عطف مهم پیش از پرواز را به پایان رساند و مجموعه ای از آزمایشات دو روزه را به پایان رساند که بعنوان "تمرین لباس خیس" شناخته می شود.
این آزمایش ها شامل سوخت رسانی به ابرموشک "سیستم پرتاب فضایی"(SLS) و انجام یک شمارش معکوس شبیه سازی شده بود که موشک و کپسول تعبیه شده روی آن معروف به "اوریون" را پیش از احتراق موتور بیازمایند. این شمارش معکوس شبیه سازی شده در ساعت ۱۹: ۳۷ به وقت منطقه زمانی شرقی(۰۴: ۰۷ صبح امروز به وقت ایران) به نتیجه رسید تا رسما به "تمرین لباس خیس" آخر دهد.
البته همه چیز به خوبی پیش نرفت، چون که تیم عملیات در حین سوخت گیری متوجه نشت هیدروژن شد و به عمد، این مشکل را نادیده گرفت تا شمارش معکوس ادامه یابد. این در حالی بود که به قول مقامات ناسا، چنین داده هایی در طول شمارش معکوس پرتاب معمولاً پرچم های قرمز را برافراشته می کرد تا آزمایش متوقف شود. در نهایت، این تغییر به این مفهوم بود که شمارش معکوس به جای ۹ ثانیه که در ابتدا برنامه ریزی شده بود، در ثانیه ۲۹ پیش از بلند شدن موشک متوقف گردید. اما این مشکل چندان از شور و شوق تیم کم نکرد.
"چارلی بلک ول تامپسون" مدیر پرتاب آرتمیس در مرکز فضایی "کندی" ناسا در فلوریدا در جریان پخش اینترنتی "تمرین لباس خیس" درست بعد از اتمام آن اظهار داشت: این یک روز عالی برای تیم ما است. واقعاً به آنها افتخار می کنم که در این عملیات سربلند بیرون آمدند.
حالا تیم عملیات احتمالا چند روز آینده را صرف آماده سازی مأموریت "آرتمیس ۱" و پلت فرم پرتاب سیار(MLP) برای حمل و نقل از سکوی پرتاب به سمت ساختمان مونتاژ خواهد کرد، جایی که تکنسین ها نتایج مجموعه آزمایش ها را تحلیل و بررسی خواهند کرد.
"تمرین لباس خیس" آخرین نقطه عطف مهمی بود که "آرتمیس ۱" باید پیش از پرتاب، پشت سر می گذاشت. در مأموریت واقعی، موشک SLS یک کپسول اوریون بدون سرنشین را در یک سفر تقریباً یک ماهه به مدار ماه خواهد برد و بازخواهد گرداند. مأموریت "آرتمیس ۱" نخستین مورد از یک مجموعه اکتشافات در ماه خواهد بود که ناسا امیدوار است پایه و اساس حضور دائمی انسان را در سطح این قمر بگذارد که یکی از اهداف اصلی برنامه "آرتمیس" ناسا است.
"آرتمیس ۱" نخستین پرواز برای موشک SLS خواهد بود، موشکی که بیشتر از یک دهه تحقیق، توسعه و ساخت را برای پیشبرد برنامه های اکتشافی انسانی ناسا فراتر از مدار نزدیک زمین(LEO) پشت سر گذاشته است. اگر "آرتمیس ۱" به خوبی پیش برود، ناسا می خواهد فضانوردان را با مأموریت "آرتمیس ۲" و "آرتمیس ۳" به پرواز درآورد، در حالیکه "آرتمیس ۳" فضانوردان را تا ۴ سال آینده یا بیشتر روی سطح ماه فرود خواهد آورد.
مقامات آژانس بارها و بارها نسبت به پرتاب "آرتمیس ۱" در انتها ماه آگوست ابراز خوشبینی کرده اند، اما این امیدها همیشه به انجام یک "تمرین لباس خیس" کامل و بی نقص بستگی داشته است. حالا آن پنجره ی پرتاب به حقیقت بسیار نزدیک تر به نظر می آید.
یکی از نخستین پروتکلهای اصلی برای "تمرین لباس خیس"، پر کردن مخازن آب برای زیرساخت سرکوب صدای سکوی پرتاب بود. این سیستم در حین بلند شدن واقعی نزدیک به نیم میلیون گالن (۱.۹ میلیون لیتر) آب را روی سکوی پرتاب و سنگرهای شعله می ریزد و انرژی صوتی خارج شده از احتراق موتور را جذب می کند.
سپس در این فرایند، ابتدا سیستم های کپسول "اوریون" روشن شد. سپس مرحله اصلی موشک SLS در اوایل بامداد یکشنبه ۱۹ ژوئن سوخت گیری شد و به دنبال آن یک مجموعه از بررسی های سیستمی برای تأیید اتصالات بین فضاپیما، زیرساخت های زمینی و تیم کنترل مأموریت شروع شد.
با فعال بودن سامانه های مرحله اصلی موشک، آماده سازی نهایی برای چهار موتور RS-۲۵ این موشک، مجموعه بازرسی ها و آزمایش های خویش را تکمیل کرد و این کار بامداد یکشنبه به پایان رسید.
تیم های ناسا درست پیش از ساعت ۲: ۰۰ صبح امروز به وقت شرقی، مرحله فوقانی موشک SLS معروف به مرحله پیشرانه برودتی موقت(ICPS) را روشن کردند و تا ساعت ۲: ۴۰ صبح همه پرسنل غیر ضروری از سکوی پرتاب خارج شدند.
"آرتمیس ۱" نخستین آزمایش کامل خویش را در اواسط ماه مارس انجام داد، زمانی که موشک برای نخستین بار از ساختمان مونتاژ به روی سکوی پرتاب آورده شد تا "تمرین لباس خیس" در تاریخ ۱ آوریل آغاز شود. اما تکنسین ها در طول آن تلاش با مشکلاتی مواجه گشتند.
البته انتقال موشک و کپسول فضایی از ساختمان مونتاژ به سکوی پرتاب کار کوچکی نبود، چونکه به یک وسیله نقلیه ۲.۹ میلیون کیلوگرمی ناسا معروف به "Crawler-Transporter ۲" نیاز داشت تا این محموله را در این راه هفت کیلومتری با سرعتی معادل کمتر از ۱.۵ کیلومتر در ساعت به سکوی پرتاب برساند.
بعد از آنکه موشک SLS با ارتفاع ۹۸ متر و همینطور کپسول "اوریون" برای نخستین بار به سکوی پرتاب راه یافتند، ناسا به مشکلاتی برخورد که مانع از انجام تمرین لباس خیس شد. هدف این بود که هسته و مرحله بالایی موشک با هیدروژن مایع و اکسیژن مایع فوق خنک شده پر شود و یک شمارش معکوس شبیه سازی شده بدون احتراق موتورها صورت گیرد.
مشکلات فشار و سوپاپ دریچه های سوخت مانع از انجام نخستین و دومین تلاش پیش از تصمیم مقامات ناسا برای بازگرداندن موشک به ساختمان مونتاژ شد. مهم تر از همه این که این توفیق الزامی به ناسا این امکان را داد که بفهمد چرا شیر ۳ اینچی در مرحله بالایی روی موشک کار نمی نماید. همینطور زمان کافی برای ارتقای خطوط تأمین خود برای تأمین نیتروژن گازی که برای تأمین امنیت روی سکو ضروری می باشد، فراهم نمود تا خطر آتشسوزی کاهش پیدا کند.
در مجموع سه تلاش جداگانه برای تکمیل "تمرین لباس خیس" به علت مشکلات مختلف در طول عملیات سوخت رسانی به موشک SLS ناکام ماند.
در نهایت، تیم عملیات، موشک و کپسول را در تاریخ ۲۵ آوریل به ساختمان مونتاژ بازگرداند، سپس حدود یک ماه را صرف تعمیرات و ارتقای آن کرد تا راه را برای یک "تمرین لباس خیس" دیگر هموار کند.
"تامپسون" در انتها این آزمایش اظهار داشت: ما این آزمایش را انجام دادیم تا تأیید نماییم تعمیرات و اصلاحات از همه نیازهای ما پیش از پرتاب پشتیبانی می کنند. ما تمام خصوصیت ها را بررسی کردیم، همه فشارها را تأیید کردیم و همینطور تمام جدول های زمانی را با مقداری احتیاط بررسی کردیم تا اطمینان حاصل نماییم که همه چیز رو به راه است.
قابل ذکر است که سوخت دو مرحله موشک SLS با اکسیژن مایع (LOX) و هیدروژن مایع (LH۲) تأمین می شود. فرایند بارگذاری هر دو شامل خنک سازی فوق العاده پیشرانه و سرد کردن سخت افزار مرتبط پیش از سوخت گیری است. تکنسین ها نرخ بارگیری را با دقت کنترل می کنند و سوخت با جریان آهسته پر می شود و زمانی که اتصالات و مخازن سوخت با دمای بسیار سرد سازگار شدند، به سرعت جریان به اوج می رسد. هنگامی که مخازن تقریباً پر می شوند، روند انتقال آهسته تر می شود و در نهایت با پر شدن مخازن، قطع می شود.
مخزن هیدروژن مایع در مرحله اصلی موشک، با ظرفیت ۲ میلیون لیتر، بزرگترین مخزن این موشک است.
مخزن اکسیژن مایع مرحله اصلی این موشک هم ۷۴۰ هزار لیتر و معادل کمتر از نیمی از حجم مخزن هیدروژن مایع ظرفیت دارد، اما اکسیژن مایع به مراتب متراکم تر از هیدروژن مایع است و بارگیری آن بسیار بیشتر طول می کشد.
در این آزمایش ابتدا مخزن اکسیژن مایع مرحله اصلی پر شد و در ساعت ۱۳: ۳۰ به وقت محلی بارگیری سریع برای مخزن هیدروژن مایع شروع شد.
با این وجود، اپراتورها با داده هایی مواجه گشتند که نشان دهنده نشت هیدروژن در نقطه ای بود که برای جدا شدن در حین پرتاب طراحی شده است.
تیم "آرتمیس ۱" مدتی را صرف عیب یابی این مشکل کرد. بعنوان مثال، تکنسین ها با گرم کردن و سپس خنک کردن سریع محل نشت، تلاش کردند مهر و موم را باردیگر جابجا کنند. این کار نشتی را برطرف نکرد، اما تیم در نهایت تصمیم گرفت به هر حال به آزمایش ادامه دهد.
این نشتی و کوشش برای رفع آن، باعث به تعویق افتادن حدود سه ساعته آخر "تمرین لباس خیس" شد و همینطور رویه های شمارش معکوس را تغییر داد.
"تامپسون" اظهار داشت: حالا مانند هر آزمایشی که انجام می دهیم، داده های آنرا می گیریم و به آنچه به دست آورده ایم، نگاه خواهیم کرد. همینطور به مشکلات نگاه خواهیم کرد و طرحی به جهت اینکه چگونه پیش برویم عرضه خواهیم کرد.
ناسا لیستی از پنجره های احتمالی پرتاب "آرتمیس ۱" را منتشر نموده است که تا ژوئن ۲۰۲۳ ادامه دارد. نسخه های قبلی این برنامه شامل یک پنجره در ماه آینده بود، اما مقامات ناسا بارها بر غیر ممکن بودن پرتاب در ماه ژوئیه تاکید کرده اند. حالا یک برنامه به روز شده در تاریخ ۱۷ ژوئن به وب سایت ناسا اضافه شده است که احتمال پرتاب در ماه ژوئیه را حذف کرده است.
سریع ترین زمانی که موشک SLS می تواند پرتاب شود، احتمالا ۲۹ اوت است. ناسا این پنجره های پرتاب را بر مبنای هم ترازی پارامترهای مختلف مأموریت تحت تأثیر موقعیت مداری ماه طبقه بندی کرده است. این پنجره بین مدت زمان مأموریت طولانی و کوتاه تقسیم می شود که به ترتیب بین ۳۸ تا ۴۲ روز و ۲۶ تا ۲۸ روز است.
اگر بررسی ها در ساختمان مونتاژ به آرامی صورت گیرد، امکان دارد ناسا نخستین فرصت مأموریت را هدف قرار دهد که همان ۲۹ اوت است. با این وجود، یک پنجره به مدت ۵ روز متوالی بین ۲ تا ۶ سپتامبر وجود دارد.
وقتی فضاپیمای "اوریون" ناسا سرانجام با موشک SLS پرتاب شود، سفری را آغاز می کند که آنرا دورتر از هر فضاپیمای درجه بندی شده انسانی تا فاصله ۲۸۰ هزار مایلی(۴۵۰ هزار کیلومتری) از زمین و ۴۰ هزار مایلی(۶۴ هزار کیلومتری) بر فراز ماه خواهد برد.
مأموریت "آرتمیس ۱" بین چهار تا شش هفته به طول خواهد انجامید و فضاپیمای "اوریون" در نهایت برای فرود در اقیانوس آرام آماده خواهد شد. این مأموریت بعد از تکمیل، راه را برای مأموریت های سرنشین دار به ماه و در نهایت فراتر از آن به مریخ در دهه ۲۰۳۰ هموار می کند.

1401/03/31

23:11:00

5.0 / 5

450

تگهای خبر: امنیت , انرژی , اینترنت , رمز

اگر مطلب را پسندیدید لایک کنید

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۸ بعلاوه ۴