یك نوع جدید از اسكیزوفرنی كشف شد به گزارش رمز من جدیدترین تحقیق دانشمندان دانشگاه پنسیلوانیا نشان داد حجم ماده خاكستری در مغز بیماران مبتلا به اسكیزوفرنی بر خلاف تصور، یكسان نیست و می تواند متفاوت باشد. به گزارش رمز من به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، تحقیقات جدید دانشمندان دانشگاه پنسیلوانیا از یك روش یادگیری ماشین جدید برای تجزیه و تحلیل صدها اسكن مغزی از بیماران مبتلا به اسكیزوفرنی بهره برده است و نتایج آن نشان داده است تفاوت های قابل توجهی در حجم ماده خاكستری وجود دارد كه دو نوع متفاوت ازاسكیزوفرنی را متمایز می كند و بر این عقیده كه مغز همه بیماران اسكیزوفرنی یكسان است، خط بطلان می كشد. انجمن روانپزشكی آمریكا(APA) در سال ۲۰۱۳ برخی از طبقه بندی های تشخیصی مختلف برای اسكیزوفرنی را حذف نمود و همه آنها را به یك دسته واحد منتقل كرد. این انجمن در آن زمان اظهار نمود كه این زیرگروه های مختلف اسكیزوفرنی، ثبات تشخیصی محدود، قابلیت اطمینان پایین و اعتبار ضعیفی دارند. زیرگروه های سابق مبتنی بر زیست نشانگرهای فیزیولوژیكی عینی نبودند، بلكه به مشاهدات رفتار و علایم تكیه داشتند. ماده خاكستری(Grey matter) یكی از بخش های سیستم عصبی مركزی است. سیستم عصبی مركزی از دو ناحیه ماده سفید و ماده خاكستری تشكیل شده است. ماده خاكستری از جسم نورون ها، نوروپیل، آكسون های غیر میلینه، سلول های گلیال و مویرگ ها تشكیل شده است. در مغز، اصولاً بافت خاكستری سطحی تر از ماده سفید قرار دارد. برخی از پیشرفت های چشم گیر تحقیقاتی طی چند سال گذشته، بینش های جدیدی درباره ریشه اسكیزوفرنی، از ارتباط با باكتری های روده و كمبود ویتامین D گرفته تا روش های جدید تشخیصی با استفاده از نمونه های مو و اسكن چشم عرضه كرده اند. با این وجود، كسانی كه به این بیماری مبتلا دانسته شده اند، به صورت كلی در یك دسته قرار می گیرند. این بر خلاف ماهیت فوق العاده ناهمگن این بیماری و تنوع چشم گیر آن در علایم و پاسخ های درمانی در هر بیمار است. حالا تحقیق جدید محققان دانشگاه پنسیلوانیا با استفاده از یك روش یادگیری ماشینی به نام "HYDRA" روی بیشتر از ۳۰۰ اسكن مغزی MRI از بیماران اسكیزوفرنی در سه قاره انجام شده است. نتایج این مطالعه چالش برانگیز است، چون كه یك خصوصیت كلی را كه می گفت مبتلایان به این بیماری همگی دارای حجم كمتری از ماده خاكستری در مناطق مختلف مغز خود هستند، رد می كند. "كریستوس داواتزیكوس" سرپرست این مطالعه توضیح می دهد: خیلی از مطالعات نشان داده اند كه افراد مبتلا به اسكیزوفرنی دارای حجم كمتری از بافت مغز نسبت به افراد سالم هستند. با این حال، حداقل برای یك سوم از بیمارانی كه ما مورد بررسی قرار دادیم، این مساله به هیچ وجه صادق نبود و مغز آنها تقریباً كاملاً طبیعی بود. نه تنها نزدیك به ۴۰ درصد از بیماران اسكیزوفرنی حجم نسبتاً عادی ماده خاكستری را نشان دادند، بلكه این اقلیت بزرگ در حقیقت در مقایسه با اسكن های مغزی یك گروه كنترل سالم، رشد اندكی در ماده خاكستری را در ناحیه میانی مغز معروف به "استریاتوم" نشان دادند. برخی از متغیرهای مختلف همچون داروها و سن در نظر گرفته شده بود، اما محققان نتوانستند تفاوت های برجسته اسكن های مغز را توضیح دهند. "گانش چند" نویسنده اصلی این مطالعه می گوید: بیماران زیرگروه ۲ بسیار جالب توجه هستند، چونكه آنها اقدامات جمعیتی و بالینی مشابهی با زیرگروه ۱ دارند و تنها تفاوت آنها در ساختار مغز آنها است. خیلی زود است كه دقیقاً بگوییم چه چیزی این دو زیرگروه اسكیزوفرنی را متمایز می كند و محققان پیش از انجام مطالعات بیشتر، علاقه ای به فرضیه سازی زودهنگام ندارند. اما این كشف مطمئناً مسیرهای تحقیقاتی جدیدی را عرضه می دهد تا دانشمندان بهتر بفهمند كه چرا بعضی از درمان ها امكان دارد در بیماران خاص بهتر نتیجه دهد. "دنیل ولف" یكی از محققان این مطالعه می گوید: این نخستین قدم برای آینده درمان های شخصی در بیماران مبتلا به اسكیزوفرنی است. وی ادامه داد: درمان های اسكیزوفرنی در بعضی از بیماران خیلی خوب كار می كنند و برای برخی دیگر هم نتیجه بخش نیستند. ما غالبا نمی توانیم نتیجه را پیشبینی نماییم، ازاین رو مشكل ایجاد می شود و باید با آزمون و خطا به نتیجه برسیم. حالا كه ما آغاز به درك زیست شناسی این اختلال كرده ایم و امیدواریم روزی رویكردهای آگاهانه و شخصی تری در مورد درمان این بیماری داشته باشیم. "داواتزیكوس" می گوید: تشخیص بهتر منجر به درمان های مؤثرتر می شود و می تواند آینده ای را متصور شود كه تشخیص اسكیزوفرنی بسیار دقیق تر از آنچه امروز است، صورت گیرد. وی ادامه داد: در آینده ما نخواهیم گفت این بیمار مبتلا به اسكیزوفرنی است بلكه می گوییم این بیمار در این زیرگروه از اسكیزوفرنی قرار دارد یا این بیمار دارای یك الگوی غیر طبیعی است، نه اینكه همه مبتلایان به این بیماری را زیر یك چتر قرار دهیم. اسكیزوفرنی، شیزوفرنی یا روان گسیختگی یك بیماری روانی است كه با رفتار و گفتار غیرعادی و كاهش توانایی درك واقعیت نمایان می شود و ناتوانایی در اندیشیدن، عاطفه ضعیف، انجام رفتارهای نامعقول و ناتوانی در درك واقعیت از خصوصیت های بارز آن است. نشانه های دیگر امكان دارد باورهای نادرست، آشفتگی اندیشه، شنیدن صداهایی كه وجود ندارند، كاهش تعامل اجتماعی، ابراز نكردن عاطفه و بی انگیزگی باشد. كسانی كه به اسكیزوفرنی گرفتار هستند، اغلب دارای مشكلات بهداشت روان دیگری مانند اضطراب، افسردگی یا اختلالات مصرف مواد هستند. علایم معمولاً به تدریج بروز می یابد، در بزرگسالی آغاز می شود و در بسیاری موارد هیچگاه برطرف نمی گردد. عوامل محیطی و وراثتی هم در بروز اسكیزوفرنی دخیل هستند. عوامل محیطی احتمالی شامل پرورش یافتن در شهر، استفاده از ماری جوآنا در دوران نوجوانی، برخی عفونت ها، سن والدین فرد و تغذیه نامناسب در دوران حاملگی است. عوامل ژنتیكی شامل انواع مختلف ژنتیكی رایج و نادر است. تشخیص هم مبتنی بر رفتار مشاهده شده، تجارب و گزارش های مربوط به سایر افراد آشنا با فرد است. در هنگام تشخیص، فرهنگ فرد هم باید در نظر گرفته شود. این مطالعه در مجله Brain انتشار یافته است. 1398/12/09 23:26:58 5.0 / 5 4022 تگهای خبر: دانشمند , كنترل , محقق , مغز اگر مطلب را پسندیدید لایک کنید (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط برنده میدان کسی است که قدرت کنترل مجازی اش بیشتر باشد با اهمیت ترین پروژه های فضایی سال ۱۴۰۳ پردازنده ۳ بعدی محقق ایرانی ارتباطات بی سیم را متحول می کند فیلم ۱۰ پرتاب فضایی ایران در یک سال اخیر نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۵ بعلاوه ۴