از نوبل ۲۰۲۱ چه خبر؟ جایزه نوبل معتبرترین جایزه ای است که در زمینه های علمی به یک دانشمند تعلق می گیرد. جایزه نوبل در سال 1895، به وصیتˮ آلفرد نوبلˮ، کارخانه دار و شیمی دان سوئدی، که بیشتر او را به سبب ابداع ˮدینامیتˮ می شناسند، پایه گذاری شد. وی در آخرین وصیت نامه خود سرمایه حیرت انگیزش را برای تامین هزینه های ˮجایزه نوبلˮ اختصاص داد. به گزارش رمز من به نقل از ایسنا، سایت رسمی نوبل بتازگی تاریخ اهدای جوایز نوبل حوزه شیمی، فیزیک، پزشکی، ادبیات، صلح و جایزه نوبل علوم اقتصادی را اعلام نموده است. "آکادمی سلطنتی علوم سوئد" وظیفه انتخاب برنده جایزه نوبل در رشته های فیزیک و شیمی و "موسسه کارولینسکا" نیز وظیفه گزینش برنده جایزه نوبل در در رشته فیزیولوژی و پزشکی را برعهده دارد. مراسم "نوبل ۲۰۲۱" از تاریخ ۴ تا ۱۱ اکتبر( ۱۲ تا ۱۹ مهر) سال جاری میلادی انجام خواهد شد. حالا سایت رسمی نوبل تاریخ اهدای جوایز امسال در زمینه های مذکور را اعلام نموده که به شرح زیر است: دوشنبه ۴ اکتبر اهدای "جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی" ساعت ۱۱: ۳۰ بامداد به وقت ساعت تابستانی اروپای مرکزی(ساعت ۱۳ ظهر به وقت تهران) سه شنبه ۵ اکتبر اهدای "جایزه نوبل فیزیک" ساعت ۱۱: ۴۵ بامداد به وقت ساعت تابستانی اروپای مرکزی(ساعت ۱۳: ۱۵ ظهر به وقت تهران) چهارشنبه ۶ اکتبر اهدای "جایزه نوبل شیمی" ساعت ۱۱: ۴۵ بامداد به وقت ساعت تابستانی اروپای مرکزی(ساعت ۱۳: ۱۵ ظهر به وقت تهران) نگاهی به برندگان نوبل پزشکی، شیمی و فیزیک سال ۲۰۲۰ نوبل پزشکی ۲۰۲۰ جایزه نوبل پزشکی سال ۲۰۲۰، به "هاروی جی آلتر"، مایکل هوتون" و "چارلز رایس" برای کشف ویروس هپاتیت C اهدا شد. اهدای این جایزه، به پاس پژوهش های آنها در حوزه کشف ویروس هپاتیت C صورت گرفت. یافته های این دانشمندان در مبارزه با هپاتیتی که از خون منتقل می شود و یک مشکل بزرگ برای بهداشت جهانی محسوب می شود، نقش موثری دارد. هپاتیت C، به بروز سیروز و سرطان کبد در مردم سراسر جهان منجر می شود. بررسی های این دانشمندان در مقابله با این بیماری، سهم تعیین کننده ای داشته است برای اینکه یافته های پژوهشی آنها، به شناسایی ویروس هپاتیت C ختم شد. کشف ویروس هپاتیت C توانست دلیل بروز نوع حاد هپاتیت را نشان دهد و به ارائه آزمایش های خون و داروهای جدیدی ختم شود که جان میلیونها نفر را نجات می دهند. نکاتی درباره نوبل پزشکی جایزه نوبل پزشکی ۱۱۱ بار به ۲۲۲ برنده بین سالهای ۱۹۰۱ تا ۲۰۲۰ اهدا شده است. تا حالا ۱۲ زن جایزه نوبل پزشکی دریافت کرده اند. "فردریک جی بانتینگ"(Frederick G. Banting) ۳۲ ساله جوان ترین برنده جایزه نوبل پزشکی بود که به سبب کشف انسولین جایزه پزشکی ۱۹۲۳ را دریافت کرد. "پیتون روس"(Peyton Rous) ۸۷ ساله نیز مسن ترین فردی بود که در سال ۱۹۶۶ به سبب کشف ویروس های القا کننده تومور، جایزه نوبل پزشکی را دریافت کرد. نوبل شیمی ۲۰۲۰ جایزه نوبل رشته شیمی سال ۲۰۲۰ بطور مشترک به "امانوئل شارپنتیر"و "جنیفر ای دودنا"برای توسعه روشی برای ویرایش ژنوم(قیچی ژنتیکی کریسپر/cas۹) تعلق گرفت. پژوهشگران با بهره گیری از این ابزار می توانند دی. ان. ای حیوانات، گیاهان و ریزموجودات یا میکروارگانیسم ها را با دقت بسیار بالایی تغییر دهند. قیچی ژنتیکی "کریسپر/cas۹" انقلابی در علوم زندگی مولکولی به وجود آورده است. این ابزار، فرصت های جدیدی برای اصلاح نباتات به ارمغان آورده است، به درمان های نوآورانه سرطان کمک می نماید و ممکنست رویای درمان بیماریهای ارثی را به واقعیت تبدیل کند. هنگامی که "امانوئل شارپنتیر" و "جنیفر دودنا" برنده های جایزه نوبل شیمی۲۰۲۰، سیستم ایمنی باکتری "استرپتوکوک"(Streptococcus) را بررسی کردند، یک ابزار مولکولی را کشف کردند که می تواند برای ایجاد برش های دقیق در مواد ژنتیکی مورد استفاده قرار گیرد و بازنویسی کد حیات را به آسانی امکان پذیر کند. نکاتی درباره نوبل شیمی ۱۱۲ جایزه نوبل شیمی از سال ۱۹۰۱ تا حالا اهدا شده است اما در سالهای ۱۹۱۶، ۱۹۱۷، ۱۹۱۹، ۱۹۲۴، ۱۹۳۳، ۱۹۴۰، ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ این جایزه اهدا نشده است. علت این امر اینگونه در اساسنامه بنیاد نوبل آمده است: اگر هیچ یک از آثار مورد بررسی از اهمیت مندرج در بند اول برخوردار نباشد، مبلغ جایزه تا سال بعد ذخیره می شود. ۱۸۶ نفر از سال ۱۹۰۱ تا حالا جایزه نوبل شیمی را دریافت کرده اند و از آنجائیکه "فردریک سنگر" دو بار جایزه دریافت کرده است، در اصل ۱۸۵ نفر از سال ۱۹۰۱ جایزه نوبل شیمی را دریافت کرده اند که از این تعداد، هفت نفر زن هستند. تا به امروز جوان ترین برنده جایزه نوبل شیمی "فردریک جولیوت"(Frédéric Joliot) است که هنگام دریافت جایزه شیمی در سال ۱۹۳۵ به همراه همسرش "ایرن جولیوت کوری"(Irène Joliot-Curie) ۳۵ ساله بود. مسن ترین برنده جایزه نوبل شیمی تا به امروز "جان بی گودایناف"(John B. Goodenough) است و هنگامی که در سال ۲۰۱۹ جایزه شیمی را دریافت کرد ۹۷ ساله بود. نوبل فیزیک ۲۰۲۰ جایزه نوبل فیزیک سال ۲۰۲۰ به راجر پنروز(Roger Penrose)، راینهارد گنزل(Reinhard Genzel)، آندرا گز(Andrea M. Ghez) به پاس پژوهش های آنها در حوزه درک سیاه چاله و کشف یک شی کلان جرم در کهکشان راه شیری، اهدا شد. راجر پنروز از دانشگاه آکسفورد، انگلستان برای کشف این که تشکیل سیاهچاله پیش بینی قوی از نظریه نسبیت عام است، مستحق دریافت این جایزه شناخته شد. راینهارد گنزل از موسسه ماکس پلانک برای فیزیک فرازمینی در آلمان و دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و آندره گز از دانشگاه کالیفرنیا نیز به خاطر کشف یک ابرجرم فوق العاده عظیم در مرکز کهکشان راه شیری این جایزه را دریافت نمودند. نکاتی درباره نوبل فیزیک از سال ۱۹۰۱ تاکنون، ۱۱۴ جایزه نوبل فیزیک اهدا شده است و شش بار در سالهای ۱۹۱۶، ۱۹۳۱، ۱۹۳۴، ۱۹۴۰، ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ اعطا نشد اما دلیل این که جوایز نوبل در آن شش سال اعطا نشد این است که بنا بر آنچه در اساسنامه بنیاد نوبل آمده است: اگر هیچ کدام از آثار مورد بررسی، دارای اهمیت ویژه ای نباشد، پول جایزه تا سال بعد حفظ می شود. در کل در طول جنگ جهانی اول و دوم، جایزه های نوبل کمتری اهدا شد. نخستین دریافت کنندگان این جایزه "ماری و پیر کوری"، "پل دیراک" و" آلبرت اینشتین" بودند، اما پس از آن افراد زیادی همچون "دیمیتری مندلیف" خالق جدول تناوبی عناصر و "لیز مایتنر"، کاشف تقسیم هسته ای باید نوبل را دریافت می کردند که چنین نشد. از سال ۱۹۰۱ تا سال ۲۰۲۰، نوبل فیزیک به ۲۱۶ فرد اعطا شده است. از آنجائیکه "جان باردین" دو بار جایزه دریافت کرده است، در اصل ۲۱۵ نفر از سال ۱۹۰۱ جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرده اند. تا به امروز جوان ترین برنده نوبل فیزیک "لارنس براگ"( Lawrence Bragg) است که در سال ۱۹۱۵ و در حالی که ۲۵ ساله بود به همراه پدرش جایزه نوبل را دریافت نمودند. مسن ترین برنده نوبل فیزیک تا به امروز "آرتور اشکین"(Arthur Ashkin) است که هنگام دریافت جایزه نوبل در سال ۲۰۱۸، ۹۶ ساله بود. از میان ۲۱۵ نفری که جایزه نوبل فیزیک دریافت کرده اند، چهار نفر خانم هستند. در این قسمت می خواهیم به معرفی چند محقق نامی که در زمینه های کاری خود بسیار مشهور هستند بپردازیم. این پژوهشگران گرچه کارهای تحقیقاتی مهمی انجام داده اند و موفق به دریافت جایزه های مهم بسیاری شده اند اما تا حالا موفق به دریافت جایزه نوبل نشده اند اما شاید امسال بتوانند موفق به دریافت این جایزه باارزش شوند. محققان حوزه فیزیک آلن اسپه(Alain Aspect) فیزیکدان فرانسوی و فارغ التحصیل موسسه ENS Cachan فرانسه است. وی در سال ۱۹۸۲ بعنوان مدرس دانشگاه کار خودرا شروع کرد و در آن زمان هدایت تیمی را بر عهده داشت که آزمایش هایی را برای تأیید صحت قضیه بل انجام می دادند. اسپه قضیه بل را بهتر از اغلب فیزیکدانان درک کرد. اسپه و تیمش در پاریس، سه آزمون بل را با بهره گیری از منبع کلسیم انجام دادند. در اولی و آخری از نامساوی CH۷۴ استفاده کردند. آزمایش دوم، نخستین کاربرد نامساوی CHSH بود. CHSH سومین و مشهورترین نامساوی بود که هنگام پرواز فوتون ها، بین دو چیدمان در دو طرف انتخاب می کرد. امروزه، اسپه مدیر تحقیقات مرکز ملی پژوهش های علمی فرانسه(CNRS) است. او همین طور استاد دانشگاه پلی تکنیک فرانسه است. ویتالی افیموف(Vitaly Efimov) در شهر سن پترزبورگ متولد شد و دکترای خودرا سال ۱۹۶۶ در رشته فیزیک نظری از موسسه فنی و فیزیک A.F. Ioffe. دریافت کرد. وی در سال ۱۹۸۹ به ایالات متحده نقل مکان کرد و هم اکنون استاد دانشگاه واشنگتن است. در سال ۱۹۷۰، در صورتیکه یک دانشمند جوان در موسسه Ioffe بود، مقاله ای مهم منتشر نمود که پیش بینی می کرد یک حالت کوانتومی پایدار از یک ماده متشکل از سه اتم وجود دارد که هیچ یک از آن دو اتم در غیاب سومی پایدار نیستند. این مساله که "حالت افیموف" نام دارد به حلقه های Borromean تشبیه شده است. پیش بینی افیموف در آن زمان گرچه کاملا غیرقابل باور بود اما در سال ۲۰۰۶ با آزمایش پژوهشگران اتریشی تایید شد. آلن گوت(Alan Guth) فیزیکدان در حوزه کیهان شناسی، فیزیک نظری، و فیزیک ذرات اهل ایالات متحده آمریکا است. او به سبب انجام تحقیقاتی در حوزه تورم کیهانی شناخته شده است. فرضیه تورم کیهانی توسط الن گوت در سال ۱۹۸۰ پیشنهاد شد. در کیهان شناسی فیزیکی، تورم کیهانی، پندام کیهانی یا تورم به انبساط جهان اولیه با سرعتی بسیار بالاتر از سرعت نور اشاره دارد. لن هو(Lene Hau) فیزیک دان اهل دانمارک است. او به سبب انجام تحقیقات بسیاری در حوزه چگالش بوز-اینشتین، فناوری نانو و نورشناخت کوانتومی شناخته شده است. در سال ۱۹۹۹، او رهبری یک تیم دانشگاه هاروارد را بر عهده داشت که با بهره گیری از چگالش بوز -اینشتین موفق شد سرعت یک پرتو نور را به حدود ۱۷ متر بر ثانیه کم کند و در سال ۲۰۰۱ توانست یک پرتو را بطور کامل متوقف نماید. "لو پیتایفسکی"(Lev P. Pitaevskii) در ۱۸ ژانویه ۱۹۳۳ در ساراتوف متولد شد. وی در سال ۱۹۵۵ از دانشگاه ایالتی ساراتوف فارغ التحصیل شد و در سال ۱۹۷۱ استاد دانشگاه موسسه فیزیک و فناوری مسکو شد. او فیزیکدان نظری است که در نظریه ی مکانیک کوانتومی، الکترودینامیک، فیزیک دمای پایین، فیزیک پلاسما و فیزیک ماده چگال مشغول به کار است. "جان پندری"(John Pendry) فیزیکدان اهل انگلستان است که به خاطر پژوهش هایش در حوزه فرامواد، به ویژه پوشش های نامرئی شدن شهرت دارد. وی استاد فیزیک حالت جامد در کالج سلطنتی لندن است. وی در سال ۲۰۱۴ جایزه کاولی در علوم نانو را به خاطر دست آوردهای تعیین کننده در حوزه نانواپتیک که عقاید دیرینه در حوزه محدودیت های رزولوشن در تصویربرداری اپتیکی را تغییر داد به همراه دو محقق دیگر دریافت کرد. دیوید آر اسمیت(David R. Smith) فیزیکدان اهل ایالات متحده آمریکا است. اسمیت تحقیقاتی در مورد مواد فرا ماده انجام داده است. متامتریال یا فراماده(Metamaterial) به ماده مرکبی گفته می شود که دارای خواص نامتعارف الکترومغناطیس در ساختار وجودی خود است. آنچه این مواد را غیرمعمول کرده است، خاصیت ضریب شکست منفی نور در آنها است، به این معنا که این مواد نور را در جهت مخالف مواد عادی گرفتار شکست می کنند. محققان حوزه شیمی آلن جی. بارد(Allen J. Bard) شیمی دان اهل ایالات متحده آمریکا است. تخصص وی در زمینه الکتروشیمی است. به بارد لقب "پدر الکتروشیمی مدرن" را داده اند. وی به سبب انجام تحقیقاتی در حوزه توسعه میکروسکوپ الکتروشیمیایی روبشی، کشف الکتروکمی لومینسانس، مشارکت های مهم در حوزه فوتوالکتروشیمی الکترودهای نیمه هادی و تألیف چند کتاب شناخته شده است. جین ام جی فرشت(Jean M.J. Fréchet) شیمی دان فرانسوی و پروفسور بازنشسته دانشگاه کالیفرنیا، برکلی است. او حالا رییس بخش سنتز مواد آزمایشگاه ملی لارنس برکلی و معاون تحقیقات دانشگاه علم و صنعت ملک عبدالله است. فرشت در خیلی از زمینه های شیمی و علوم مواد همچون فوتولیتوگرافی، خودسامانی مولکولی و فناوری نانو کارهای مهمی انجام داده است. استانیسلاس لیبلر (Stanislas Leibler) زیست شناس و فیزیکدان اهل لهستان است. لیبلر یکی از پیشگامان حوزه زیست شناسی مصنوعی است و کوشش های بسیاری در حوزه ایجاد شبکه های مصنوعی برای اجرای عملکردهای خاص سیستم هایی مانند E. coli انجام داده است. زیست شناسی مصنوعی(SynBio)، حوزه تحقیقاتی بین-رشته ای است که به دنبال ایجاد اجزاء، دستگاهها، سامانه های زیستی یا بازطراحی سامانه های زیستی موجود در طبیعت است. هنری اف. شافر. سوم(Henry F. Schaefer، III) دانشمند در حوزه شیمی محاسباتی اهل ایالات متحده آمریکا است. او در زمینه شیمی محاسباتی و شیمی نظری فعالیت می کند. شافر یکی از پر استنادترین دانشمندان جهان است. او استاد شیمی دانشگاه گراهام پردو و رییس مرکز شیمی محاسباتی در دانشگاه جورجیا است. جرج ام. وایتسایدز(George M. Whitesides) شیمی دان اهل ایالات متحده آمریکا است. او بیشتر به خاطر فعالیت هایش در حوزه رزونانس مغناطیسی هسته ای(NMR)، ریزسیال شناسی، شیمی آلی فلزی، لیتوگرافی نرم و فناوری نانو وسنتز کوری–هوس شناخته می شود. سنتز کوری–هوس(Corey–House synthesis) که با نام واکنش کوری–پوسنر، وایتسایدز–هوس نیز شناخته می شود یک واکنش شیمیایی در شیمی آلی است که در آن یک لیتیم دی اورگانیل کوپرات با یک اورگانیل هالید واکنش می دهند و یک آلکان جدید، یک لیتیم هالید و یک ترکیب آلی مس دار را به وجود می آورند. این واکنش بطور مشترک توسط چهار شیمی دان به اسامی جرج ام. وایتسایدز، الیاس کوری، گری پوسنر و هربرت هوس مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. "بری هالیول"(Barry Halliwell) بیوشیمیدان انگلیسی است که به سبب انجام تحقیقاتی در حوزه رادیکال های آزاد و واکنش های اکسایش-کاهش شناخته شده است. تحقیقات هالیول به شناسایی دقیق انواع لطمه های وارده توسط رادیکال های آزاد و ارتباط رادیکال های آزاد و آنتی اکسیدان ها با بیماریهای مغزی همچون آلزایمر و زوال عقل کمک کرده است. "کارولین برتوزی"(Carolyn Bertozzi) شیمی دان اهل ایالات متحده آمریکا است. شهرت او به خاطر فعالیت در حوزه شیمی بیواورتوگونال(Bioorthogonal Chemistry) است. کارولین برتوزی به سبب اختراع روش هایی برای اصلاح شیمیایی مولکول ها در موجودات زنده و سلول ها بدون لطمه رساندن به آنها شناخته شده است. برتوزی این واکنش ها را "شیمی بیواورتوگونال" نامگذاری کرده است. این واکنش ها می تواند به پژوهشگران در توسعه داروهای جدید کمک نماید. "شانکار بالاسبرامانیان"(Shankar Balasubramanian) شیمیدان انگلیسی هندی است که به سبب فعالیت هایش در حوزه نوکلئیک اسید شناخته شده است. "دیوید کلنرمن"(David Klenerman) که در سمت چپ تصویر حضور دارد نیز شیمی فیزیک زیست دان انگلیسی است که به سبب تحقیقاتش در حوزه تعیین توالی نسل بعدی دی ان ای، میکروسکوپ هدایت یونی روبشی مبتنی بر نانوپپتید و میکروسکوپ با وضوح بالا شناخته شده است. شانکار بالاسبرامانیان و کلنرمن با کمک یکدیگر یک فناوری را برای تجزیه و تحلیل سریع میلیاردها قطعه دی ان ای بطور همزمان ابداع کردند. محققان حوزه پزشکی "دیوید بالکوم"(David Baulcombe) در بیرمنگام انگلیس متولد شد. وی مدرک کارشناسی خود در رشته گیاه شناسی را از دانشگاه لیدز در سال ۱۹۷۳ دریافت کرد و دکترای خودرا نیز در حوزه گیاه شناسی از دانشگاه ادینبرو در سال ۱۹۷۷ دریافت کرد. بعد از گذراندن مقطع پسادکتری در کانادا و ایالات متحده، به انگلستان بازگشت و در سال ۱۹۸۰ بعنوان دانشمند به موسسه پرورش گیاهان در دانشگاه کمبریج پیوست. از سال ۲۰۰۷ او استاد تحقیقات انجمن سلطنتی در دانشگاه کمبریج است. وی در سال ۲۰۰۹ موفق به دریافت لقب شوالیه شد. بالکوم تحقیقاتی در حوزه نقش ویروس ها، آر. ان. ای و سایر عوامل در تنظیم ژن، مقاومت در مقابل بیماریها و خاموش شدن ژن ها انجام داده است. کار او در حوزه آر. ان. ای کوچک مداخله گر(siRNA) گامی مهم در جهت توسعه حوزه مطالعاتی اپی ژنتیک بوده است. "پیر چامپون"(Pierre Chambon) در جنوب منطقه الزاس فرانسه به دنیا آمد. وی بعد از آنکه مدرک دکتری خودرا از دانشگاه استراسبورگ دریافت کرد از ۱۹۵۶ تا ۲۰۰۲ در آن دانشگاه تدریس می کرد. علاوه بر این او موسسه ژنتیک و زیست شناسی سلولی و مولکولی را در آنجا نیز تاسیس کرد. از سال ۲۰۰۲، او استاد افتخاری کالج دو فرانس است. چامپون یکی از نخستین زیست شناسان مولکولی است که از فناوری دی. ان. ای نوترکیب جهت بررسی ساختار ژنوم یوکاریوتی و روش های تنظیم ژن در یوکاریوت ها بهره برده است. تحقیقات او سبب بهتر درک شدن عملکرد مکانیسم های اساسی رونویسی در سلول های جانوری شده است. او همین طور مسئول کشف "ابرخانواده گیرنده هسته ای" (nuclear receptor superfamily) است. او با کمک "رونالد ام ایوانز" و دیگر پژوهشگران، گیرنده هورمون هسته ای رتینوئیک اسید را که نقش مهمی در رشد و متابولیسم جنین ایفا می کند، کشف کرد. "رونالد ام ایوانز"(Ronald M. Evans) در لس آنجلس متولد شد. وی در دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس تحصیل کرد و در سال ۱۹۷۴ دکترای خود در رشته میکروبیولوژی و ایمونولوژی را دریافت کرد. او مقطع فوق دکتری خودرا در دانشگاه راکفلر گذراند. از سال ۱۹۷۸، او عضو هیئت علمی مؤسسه مطالعات زیست شناسی سالک است. علاوه بر این، او پروفسور دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو و محقق موسسه پزشکی هوارد هیوز در موسسه سالک نیز است. تحقیقات ایوانز بر حوزه سیگنالینگ و متابولیسم هورمون های هسته ای متمرکز بوده است. در مجموع او تا حالا حدود ۵۰ گیرنده را که قسمتی از ابرخانواده گیرنده هسته ای هستند را کشف کرده است. "لروی هود"(Leroy Hood) در مونتانا آمریکا متولد شد. او بعد از گرفتن مدرک دکترای پزشکی از دانشگاه جانز هاپکینز، مدرک دکتری خود در بیوشیمی را از موسسه فناوری کالیفرنیا گرفتن کرد. بعد از آن او بعنوان محقق و سپس بعنوان استاد زیست شناسی در موسسه فناوری کالیفرنیا مشغول به کار شد تا این که در سال ۱۹۹۲ به دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن رفت و در آنجا گروه بیوتکنولوژی مولکولی را ایجاد کرد. در سال ۲۰۰۰ او موسسه بیولوژی سیستم ها را در سیاتل تأسیس کرد و الان نیز مدیر آن موسسه و همین طور مدیر یکی از گروههای اصلی تحقیقاتی است. هود بیشتر بخاطر کارهایش در حوزه کاربرد بیوتکنولوژی در تحقیقات ژنومی شناخته شده است. چند سال پیش و زمانی که اون استاد موسسه فناوری کالیفرنیا بود، یک توالی یاب دی. ان. ای خودکار ایجاد کرد. این دستگاه به همراه دیگر دستگاه های این چنینی که توسط دیگر پژوهشگران این موسسه توسعه یافته است، نقش مهمی در توسعه فناوری بیولوژی مولکولی داشته اند. "ژاک اف ای پی میلر"(Jacques F.A.P. Miller) در نیس فرانسه متولد شد. وی در دانشگاه سیدنی و دانشگاه لندن به مطالعه رشته پزشکی پرداخته است. زمانی که او لندن بود در موسسه تحقیقات سرطان کار می کرد. وی در مقطع دکترا تصمیم گرفت که پاتوژنز لنفوسیتی لوسمی در موش ها را بررسی کند و تحقیقات "لودویک گراس" در مورد ویروس لوسمی در موش ها را ادامه دهد. میلر در مطالعه مهم خود نشان داد که حیوانات فاقد تیموس در هنگام تولد نمی توانند پیوند بافت های خارجی را رد کرده یا در مقابل عفونت ها مقاومت کنند. بدین سبب این مساله ثابت می شود که تیموس(ارگانی که قبلا تصور می شد عملکردی ندارد) در حقیقت برای بدن و عملکرد مناسب سیستم ایمنی بدن مهم است. در سال ۱۹۶۶ میلر به استرالیا رفت تا رهبر گروه تحقیقاتی موسسه تحقیقات پزشکی والتر و الیزا هال در ملبورن شود. در آنجا بود که میلر تفاوت بین لنفوسیت های تی و لنفوسیت های بی در لنفوسیت های پستانداران و نقش های مختلف آنها در پاسخ ایمنی را کشف کرد که این مساله نقش مهمی در درک بهتر سرطان، علت رد پیوند و بیماریهای خود ایمنی مانند ایدز داشت."مکس دی کوپر" نیز که ایمونولوژیست آمریکایی و استاد لطمه شناسی دانشگاه اموری است به سبب بررسی بیشتر لنفوسیت های تی و لنفوسیت های بی مشهور است. او نیز به دنبال بررسی های میلر مقالاتی دراین زمینه منتشر نمود که به شهرت وی افزود. "کاتالین کاریکو"(Katalin Kariko) متولد مجارستان و "درو وایسمن"(Drew Weissman) آمریکایی، دانشمندانی هستند که دیگر پژوهشگران احتمال می دهند آنها امسال موفق به دریافت جایزه نوبل پزشکی شوند. این دو دانشمند به خاطر کار روی واکسن های آران ای پیام رسان(mRNA) معروف هستند. کاریکو برای توسعه واکسن کووید-۱۹ آزمایشات بسیاری انجام است. وی در طول این مدت بر توسعه درمانی مبتنی بر آران ای پیامرسان متمرکز بوده است. با این وجود گرچه ایده وی در خصوص این که آران ای پیامرسان می تواند برای مقابله با بیماری استفاده شود، بسیار صحیح بود اما وی بودجه ای برای انجام تحقیقات در این زمینه دریافت نکرد. او پس از آن که چندین بار برای اعطای کمک هزینه درخواست نمود و درخواستش رد شد، تنزل رتبه یافت. با وجود این، او همچنان پافشاری کرد. سرانجام کاریکو و همکار سابقش "درو ویسمن"(Drew Weissman) با بهره گیری از آران ای پیامرسان مصنوعی، روشی را برای مبارزه با بیماری ایجاد کردند. کشف آنها حالا اساس و پایه فعلی واکسن کووید-۱۹ است. امسال، وایسمن و کاریکو جوایز مهمی همچون جایزه تحقیقات پزشکی"لسکر" را دریافت نمودند. جایزه لسکر از جایزه های مهم رشته های علوم پزشکی در جهان است. این جایزه توسط بنیاد لسکر که توسط آلبرت لسکر و همسرش مری لسکر تأسیس شد، اعطا می شود. تعدادی از جایزه لسکر با عنوان "نوبل آمریکا" نام برده اند. " مری کلر کینگ"(Mary-Claire King) زیست شناس آمریکایی است. او اکنون استاد دانشگاه واشنگتن است. مری کلر کینگ با بهره گیری از یک مدل ریاضی و یک مجموعه داده بزرگ از موسسه ملی سرطان، توانست شواهد زیادی را برای یک خاصیت سرطان سینه که می تواند از والدین به فرزندان منتقل شود، نشان دهد. در سال ۱۹۹۰، کینگ سرانجام توانست ژن موروثی خاص سرطان سینه به نام BRCA۱ را شناسایی کند. تحقیقات وی به پزشکان اجازه داد سرطان سینه و تخمدان خیلی از زنان را تشخیص داده و از آن جلوگیری نمایند. در سال ۲۰۱۶، کینگ نشان ملی علوم را به پاس تلاش هایش در حوزه کشف ژن BRCA۱ دریافت کرد. برخی افراد احتمال می دهند "آنتونی فائوچی"(Anthony Fauci)، پزشک و دانشمند ایمنی شناس آمریکایی و مدیر موسسه ملی آلرژی و بیماریهای عفونی و یکی از اعضای اصلی کارگروه کروناویروس کاخ سفید، می تواند این هفته جایزه نوبل را به سبب نحوه مدیریتش در طول همه گیری کووید-۱۹ دریافت کند. او تا حالا برنده جوایز گوناگونی همچون نشان افتخار آزادی رییس جمهوری، نشان ملی علوم، جایزه مرکز پزشکی آلبانی، جایزه لسکر، جایزه مکسوِل فنلاند، جایزه ارنست یونگ و جایزه رابرت کُخ شده است. منبع: رمز من 1400/07/12 00:00:16 5.0 / 5 980 تگهای خبر: تكنولوژی , دانشمند , سایت , شبكه اگر مطلب را پسندیدید لایک کنید (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط پاکستان فیلترینگ ایکس را تایید کرد واکنش وزیر ارتباطات به حمله ایران به رژیم صهیونیستی صنعت نیمه تعطیل فضایی در دولت سیزدهم احیا شد اهمیت افزایش ممبر روبیکا نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۹ بعلاوه ۳