ساخت روسیه شدت می گیرد؛ برنامه کرملین برای جایگزینی واردات تجهیزات فناوری اطلاعات به گزارش رمز من شش سال از طرح بحث ضرورت جایگزینی واردات تجهیزات فناوری اطلاعات بومی با نمونه های خارجی در راهبرد ملی روسیه می گذرد. در این نوشتار به بررسی عملکرد کشور در اجرای این طرح، خواهیم پرداخت. به گزارش رمز من به نقل از مهر، تقریباً یک دهه از زمانی که پوتین برای سومین دوره ریاست جمهوری خود در سال ۲۰۱۲ به قدرت بازگشت، می گذرد. دولت روسیه از همان دوره بر مبحث همسویی بخش ملی اینترنت و زیرساخت های اطلاعاتی خود با مرزهای ارضی-فیزیکی این کشور، تاکید داشت. تلاشهای نظارتی دولت روسیه توجه خیلی از دانشمندان را به خود جلب کرده است و از سال ۲۰۲۱، بیشتر سیاست های این کشور با هدف تقویت کنترل دولت بر فضای سایبری در معرض بازتاب دقیق و گاه انتقاد متخصصان غربی قرار داشته است. حقیقت این است که با وجود انتقادات شدید موجود نسبت به رویکرد محدود کننده کرملین به پلت فرم های خارجی و تلاش دولت روسیه برای کنترل فضای مجازی روس زبان، اما جنبه هایی از این تلاش وجود دارد که همواره مغفول مانده است و اگر بخواهیم به درستی سطح کنترلی که کرملین بر فضای فناوری اطلاعات روسیه اعمال کرده است، ارزیابی نماییم، باید آنها را مورد بررسی قرار دهیم. این برنامه نه تنها اینترنت و برنامه های کاربردی آنلاین بلکه همه «منابع و زیرساخت های اطلاعاتی و فناورانه» فدراسیون روسیه را در بر می گیرد. دولت روسیه، مایل است که علاوه بر اعمال نفوذ و کنترل بر فضای تبادل اطلاعات کشور خود به ابزار و زیرساخت مورد نیاز هم تسلط یابد. بنابراین، دولت روسیه فعالانه در تلاش است که استفاده از نرم افزار و سخت افزارهای داخلی توسط تمامی ارگان های دولتی و همه شرکت ها و افراد مستقر در فدراسیون روسیه، صورت پذیرد. نگرانی از وابستگی بیش از اندازه دولت روسیه به واردات نرم افزار و سخت افزارهای مورد استفاده در حوزه فضای مجازی، اولین بار در راهبرد ملی سال ۲۰۱۵ این کشور، به صراحت ذکر شد و کوشش برای تغییر این شرایط، شروع شد. حال بعد از گذشت حدود ۶ سال از تعیین این اولویت، سیاست های کاهش وابستگی شدید روسیه به نرم افزار و سخت افزار خارجی، باآنکه در بعضی موارد چندان موفق نبوده، اما گامی بلند در راه تحقق این هدف، به حساب می آید. حال پرسش اساسی این است که دلیل دولت روسیه برای اتخاذ چنین سیاستی چیست؟ برجسته سازی امنیت اکثر کارشناسان، معتقدند که طرح «جایگزینی واردات»، بعنوان پاسخی به تحریم های اعمال شده توسط اتحادیه اروپا و ایالات متحده ضد دولت روسیه و بعضی از شرکتهای بزرگ این کشور بعد از حوادث کریمه در سال ۲۰۱۴ شروع شد. این در شرایطی است که به نظر می آید، کرملین از سال ها قبل از اجرای علنی طرح یاد شده، درحال بررسی و مطالعه بر روی آن بوده است. افشاگری های اسنودن در سال ۲۰۱۳ می تواند به خوبی منطق سیاست «جایگزینی واردات» را توجیه کند. وی در افشاگری های خود ادعا نمود که آژانس امنیت ملی ایالات متحده با استفاده از صدمه پذیری ها و درهای پشتی در نرم افزارها و دستگاه ها، برای اهداف نظارتی استفاده می نماید. این قبیل ادعاها، می تواند دلیل محکمی برای تدوین سیاست های امنیتی این چنینی و کوشش برای کاهش وابستگی به تجهیزات نرم افزاری و سخت افزاری خارجی، از جانب کرملین باشد. طرح جایگزینی واردات چیست؟ در دهه ۱۹۵۰، رائول پربیش، اقتصاددان مشهور آرژانتینی ادعا نمود که بعد از جنگ جهانی دوم، کشورهای درحال توسعه شانس کمی برای دستیابی به رشد اقتصادی از راه تجارت دارند، و ازاین رو به آنها سفارش کرد که بر ارتقای صنایع داخلی تمرکز کنند و عدم تعادل تجاری خویش را اصلاح کنند. پربیش به کشورهای درحال توسعه، سفارش کرد که ضمن قطع کامل واردات کالاهای تولیدی در کشور خود، به صنایع نوپا یارانه بدهند و واردات کالاهای مصرفی را هم کاهش دهند. نظریه پربیش در سالهای اخیر بار دیگر در درجات مختلف و با نتایج متفاوت، مورد توجه خیلی از دولت ها قرار گرفت. ازاین رو تلاش کرملین هم برای اجرای این طرح، چندان دور از ذهن نیست. این در حالی است که طرح جایگزینی واردات، با یک نوع تفکر مرکانتیلیستی ترکیب شده است که فرض می کند اقتصاد یک بازی حاصل جمع صفر است که چه بخواهیم چه نخواهیم، همه کشورها در آن رقابت می کنند. از همین روی، به نظر می آید که باید منتظر استقرار نظام های حمایت گرایانه بیشتر در سطح جهان و تعمیق رقابت های اقتصادی باشیم. ساخت روسیه همانطور که پیش از این هم اشاره شد، دولت روسیه برنامه هایی با هدف جایگزینی واردات را نخستین بار، تقریباً یک سال بعد از حوادث کریمه در بهار ۲۰۱۵ اجرا کرد. از بخش های اقتصادی روسیه در آن مقطع زمانی که پوتین را در اجرای برنامه جایگزینی کامل واردات یاری کردند، میتوان به وزارت خانه های صنعت و تجارت، مخابرات و ارتباطات جمعی، کشاورزی، حمل و نقل و انرژی اشاره نمود. پوتین حدود ۴ سال بعد از اجرای این طرح، اعلام نمود که برنامه جایگزینی واردات، نتایج بسیار جدی و مثبتی به دنبال داشته است و آنرا «گامی بسیار بزرگ در افزایش حاکمیت اقتصادی و تکنولوژیکی روسیه» دانست. این اقدام، علاوه بر افزایش نفوذ شرکتهای بومی روسیه، به دولت این کشور در تلاش خود برای کاهش سهم کاربران شرکتهای خارجی کمک شایان توجهی می کند. بدیهی است که این امر با ایجاد تنوع یا شکوفایی در صحنه توسعه نرم افزار کشور فاصله بسیاری دارد، اما خود گامی بزرگ در راه تحقق این هدف، به حساب می آید. با عنایت به تمام مواردی که عنوان شد، میتوان نتیجه گرفت که استراتژی جایگزینی واردات فناوری اطلاعات و ارتباطات روسیه، باآنکه نتوانسته است به همه اهداف کلان خود برسد، اما تا حدود زیادی موفق ظاهر شده است. با این حال، خیلی از متخصان، معتقدند که این کشور تا تحقق اهداف و وعده های خود، در خصوص کاهش استفاده از نرم افزارهای خارجی و تجهیزات زیرساختی غیر بومی، راهی بسیار طولانی در پیش دارد. منبع: ramzeman.ir 1400/09/20 15:33:01 5.0 / 5 551 تگهای خبر: آنلاین , اطلاعات , امنیت , انرژی اگر مطلب را پسندیدید لایک کنید (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط پاکستان فیلترینگ ایکس را تایید کرد ماهواره های مختلفی آماده پرتاب داریم ممنوعیت واردات گوشیهای دکمه ای تکذیب شد واکنش وزیر ارتباطات به حمله ایران به رژیم صهیونیستی نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۳ بعلاوه ۱