آموزش خودآگاهی به یک ربات!

به گزارش رمز من پژوهشگران دانشگاه کلمبیا طی آزمایشی تلاش کردند تا به یک ربات بیاموزند که خویش را بشناسد و تصوری در مورد خود به دست بیاورد.

به گزارش رمز من به نقل از ایسنا، به نقل از نانوورک، تصویر بدن ما همیشه دقیق یا واقعی نیست، اما اطلاعات مهمی را در بر دارد که نحوه عملکرد ما را در جهان تعیین می کنند. هنگامی که لباس می پوشید یا با توپ بازی می کنید، مغز شما دائما از قبل برنامه ریزی می کند تا بتوانید بدن خویش را بدون ضربه خوردن، زمین خوردن یا افتادن حرکت دهید.

ما انسانها در دوران نوزادی، الگوی بدن خویش را به دست می آوریم و ربات ها هم از همین الگو پیروی می کنند. گروهی از مهندسان دانشگاه کلمبیا (Columbia University) آمریکا، رباتی ساخته اند که برای اولین بار می تواند تا مدلی از کل بدن خویش را از ابتدا و بدون کمک انسانی بیاموزد.

پژوهشگران در این پروژه نشان داده اند که ربات آنها چگونه یک مدل سینماتیک از خود بوجود می آورد و سپس، مدل خویش را برای برنامه ریزی حرکت، رسیدن به اهداف و اجتناب از موانع در موقعیت های مختلف به کار می برد. حتی ربات به صورت خودکار، صدمه وارد شده به بدن خویش را تشخیص داد و سپس، آنرا جبران کرد.

ربات در مقابل آینه

پژوهشگران، یک بازوی رباتیک را در دایره ای از پنج دوربین ویدئویی قرار دادند. ربات در حالیکه آزادانه به حرکت می پرداخت، خویش را از راه دوربین ها تماشا می کرد. ربات مانند نوزادی که برای اولین بار در سالنی از آینه ها به جستجوی خود می پردازد، تکان می خورد و منقبض می شد تا بفهمد که بدنش دقیقاً چگونه در پاسخ به فرمان های مختلف حرکت می کند. بعد از حدود سه ساعت، ربات متوقف گردید. شبکه عصبی عمیق داخلی آن، یادگیری رابطه بین اعمال حرکتی ربات و حجمی را که در محیط خود اشغال کرده بود، به پایان رساند.

هاد لیپسون (Hod Lipson)، استاد مهندسی مکانیک و مدیر لابراتوار کریتیو ماشینز (Creative Machines Lab) در دانشگاه کلمبیا اظهار داشت: واقعا کنجکاو بودیم که ببینیم این ربات چگونه خویش را تصور می کند. در هر حال، نمی توان به این سیستم فقط بعنوان یک شبکه عصبی نگاه کرد. این شبکه عصبی، مانند یک جعبه سیاه است.

سیستم خودکارسازی ربات

توانایی ربات ها برای مدل سازی خود بدون کمک مهندسان، به علل زیادی مهم می باشد. این قابلیت نه تنها سبب صرفه جویی در نیروی کار می شود، بلکه به ربات امکان می دهد تا با فرسودگی خود هماهنگ باشد و حتی صدمه را شناسایی و جبران کند. استدلال پژوهشگران این است که توانایی مدل سازی ربات از آن جهت مهم می باشد که به سیستم های خودمختار نیاز داریم تا بیشتر به خود متکی باشند. بعنوان مثال، یک ربات کارخانه می تواند تشخیص دهد که چیزی درست حرکت نمی کند و به جبران آن بپردازد یا درخواست کمک نماید.

بویوآن چن (Boyuan Chen)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: ما انسان ها به وضوح، تصوری از خود داریم. چشمان خویش را ببندید و تلاش کنید تصور کنید که می خواهید دست های خویش را به جلو بکشید یا یک قدم به عقب بردارید. ما در جایی از مغز، تصوری در مورد خود داریم؛ یک الگو در مورد خود که به ما اطلاع می دهد چه حجمی از محیط اطراف را اشغال کرده ایم و آن حجم هنگام حرکت چگونه تغییر می کند.

خودآگاهی ربات ها

این پژوهش، بخشی از تلاش چند دهه ای لیپسون برای یافتن راه هایی است که نوعی خودآگاهی را به ربات ها اعطا می کنند. لیپسون توضیح داد: خودمدل سازی، شکلی بدوی از خودآگاهی است. اگر یک ربات، حیوان یا انسان از خود الگوی دقیقی تصور کند، می تواند عملکرد بهتری در جهان داشته باشد، تصمیمات بهتری بگیرد و از یک مزیت تکاملی برخوردار شود.

پژوهشگران در مورد محدودیت ها، خطرها و مناقشات در ارتباط با اعطای استقلال بیشتر به ماشین ها از راه خودآگاهی، آگاه هستند. لیپسون تصریح کرد که نوع خودآگاهی نشان داده شده در این پژوهش، در مقایسه با خودآگاهی انسان ها بی اهمیت است، اما باید از جایی آغاز کرد. وی ادامه داد: باید به آرامی و با دقت پیش برویم تا بتوانیم از مزایای این روش بهره مند شویم و در عین حال، خطرات را به حداقل برسانیم.

این پژوهش، در مجله ساینس رباتیکس (Science Robotics) به چاپ رسید.

منبع: ramzeman.ir

1401/04/27

19:17:23

5.0 / 5

602

تگهای خبر: اطلاعات , دوربین , ربات , شبكه

اگر مطلب را پسندیدید لایک کنید

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۶ بعلاوه ۳